Leven

2020, wat een jaar. Een jaar waar door corona in eens alles anders werd. Een jaar met diepte punten, maar ook een jaar met hoogtepunten. Bedankt voor het plezierige contact en de fijne samenwerking in het afgelopen jaar. Ik wens je hele fijne feestdagen toe en een fantastisch, maar bovenal gezond 2021!

Wil je succesvol zijn, dan is het belangrijk om je klanten door en door te kennen. Iedereen is anders. Iedere generatie is ander. Je kunt dan ook niet alle 50-plussers hetzelfde behandelen. Binnen de grote groep 50-plus zijn diverse subgroepen te onderscheiden met ieder zijn/ haar specifieke wensen en behoeften. Iedere subgroep, maar zeker ook ieder individu heeft behoefte aan een persoonlijke benadering. Veel bedrijven kennen hun klanten niet goed genoeg. Er wordt nog teveel uitgegaan van veronderstellingen. Ik zou zeggen leef je in in je klanten, ga met ze in gesprek en kom erachter wat er leeft. Wat hun wensen en behoeften zijn en waarom. Ouderdom is geen fase waarin stilstand en afhankelijkheid de norm is. 50-plussers kunnen nog altijd nieuwe dingen leren, zijn vaak nog vitaal, willen dingen beleven, mee blijven doen, beschikken over goede huisvesting en vooral genieten van het leven. Natuurlijk wordt iedereen ouder, dus het verouderingsproces hoort bij het leven. Maar het gaat erom wat iemand nog wel kan, wil en nodig heeft. Ik doe dit ook regelmatig en daardoor kan ik ook veel beter aansluiten bij wat de klant wil en nodig heeft. En ik hoop dat meer organisaties, bedrijven en professionals het belang van co-creatie en inlevingsvermogen in gaan zien. Samen sta je sterker!

Het draait niet alleen om wonen. Juist niet. Het draait om welzijn. Veel mensen willen graag ergens wonen waar ze erbij horen. Op een prettige manier oud worden samen met anderen, gelijkgestemden. Omzien naar elkaar. Het draait eigenlijk om gemeenschapsvorming en een woonvorm moet daar op aansluiten. Vanuit Ouku Consultancy begeleid ik groepen mensen in het proces om van woonideeën naar realisatie te komen. Het is belangrijk om goed inzichtelijk te hebben wat je graag wil en met wie. Vervolgens kun je op zoek naar samenwerkingspartners en ga je de plannen verder concretiseren. Dit is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. En dan is het prettig als er iemand is die met je meekijkt. Op dit moment begeleid ik een groep in de gemeente Weert en in de gemeente Leudal.

Heb je ooit een dolfijn gezien? Waarschijnlijk was die dolfijn niet alleen. Het zijn sociale dieren. Ze leven in groepen van verschillende samenstelling. De ene keer zijn het groepsgenoten van hetzelfde geslacht, dan weer is het een gemengde groep met jongeren. Het maakt niet uit in welke groep ze zich bevinden: ze helpen elkaar altijd, wat er ook gebeurt. Ze communiceren op een manier die iedereen verstaat, herkend en begrijpt. In mijn werk begeleid ik groepen mensen die graag een alternatieve woonvorm willen realiseren. Bij zo’n project sta ik niet alleen maar in contact met de mensen die tot die groep behoren. Ik heb ook contact met samenwerkingspartners, zoals bijvoorbeeld medewerkers van een woningbouwcorporatie, een architect en/ of een medewerker van de gemeente. Ook een medewerker van de provincie of de Rijksoverheid kan in beeld zijn. In mijn werk ben ik net een dolfijn… Ik vind het belangrijk dat iedereen mee kan doen. Voor de een is het vanzelfsprekend om van zich te laten horen of om op zoek te gaan naar informatie of oplossingen. De ander heeft hier wat meer hulp en ondersteuning bij nodig. Bij de realisatie van nieuwe woonvormen heb je grofweg te maken met twee trajecten. Waarbij het enerzijds te maken heeft met de stenen (locatie, soort woning, bouwen woning, e.d.), anderzijds met mensen. Ik help 50-plussers bij het in kaart brengen van hun wensen en behoeften. Waar nodig help ik ook met het zoeken van de juiste samenwerkingspartners en zal ik ook contact onderhouden met deze samenwerkingspartners. Ook verderop in het project als het gaat om het concretiseren van de plannen ben ik er. Ik zorg dat de diverse betrokken partijen bij elkaar gebracht worden, dat toekomstige bewoners actief betrokken worden bij het maken van de plannen en bereid hen voor op wat er gaat komen op het moment dat de nieuwe woonvorm is gerealiseerd en men gaat verhuizen. Zoals je kunt lezen bevind ik me in verschillende groepen van verschillende samenstellingen. Dit vraagt om inlevingsvermogen en aanpassingsvermogen. We hebben allemaal dezelfde doelstelling voor ogen, alleen iedere partij levert zijn eigen bijdrage aan het grotere geheel. Ik stimuleer, begeleid, stuur bij en ondersteun waar nodig. Ik zorg ervoor dat iedereen bij elkaar blijft en dat we ons gezamenlijke einddoel niet uit het oog verliezen. Net als voor de dolfijn is het belangrijk om te communiceren op een manier die iedereen verstaat, herkend en begrijpt.

Stel je voor. Je bent 75 en woont samen met je partner in een groot vrijstaand huis midden in de natuur. De kinderen zijn al lang het huis uit en ook de kleinkinderen komen niet elk weekend meer logeren. De eerste ongemakken dienen zich aan. Het poetsen van het hele huis kost steeds meer moeite net als het bijhouden van de tuin. Traplopen gaat al een tijdje niet meer, dus inmiddels slapen jullie al beneden en wordt de gehele bovenverdieping niet of nauwelijks meer gebruikt. Je wil graag verhuizen, maar waar naar toe? Je wil graag in de buurt blijven wonen. Niet persé in dezelfde wijk, maar binnen de eigen gemeente zou prettig zijn. Je gaat zoeken. Voor sociale huur kom je niet in aanmerking. Je zoekt verder….niets te vinden. Je wil graag kleiner gaan wonen, maar om van een groot huis te verhuizen naar een paar vierkante meter dat wil je ook liever niet. Er is welgeteld 1 appartementencomplex dat appartementen heeft met net wat meer vierkante meters en verhuurd wordt tegen een schappelijke prijs. Je gaat kijken of je ervoor in aanmerking komt. Helaas een wachtlijst met tientallen mensen voor je. Er zit niets anders op dan nog maar even blijven zitten waar je zit en hopen dat het woningaanbod snel uitgebreid wordt.

De afgelopen weken is er hard gewerkt aan het realiseren van een nieuwe website voor Ouku Consultancy. Na 4 jaar was het tijd voor een nieuwe look and feel. De afgelopen jaren is mijn visie, mijn doelgroep verder uit gekristalliseerd en ben ik gaan zoeken naar welke diensten aansluiten op de steeds groter wordende behoefte. Een nieuwe website, leuk voor mij, maar voor jou betekent het dat je: - een duidelijkere omschrijving van mijn diensten vindt; - de website nu zowel op de pc, als op de mobiel en tablet goed te gebruiken is; - het sneller en makkelijker is om je aan te melden voor nieuwsbrieven en om vragen te stellen via het contactformulier; - reviews kunt lezen van klanten. Ik wens je veel leesplezier en bij vragen, op- of aanmerkingen kun je altijd even contact opnemen.

Het is mogelijk om in de woning waar je nu woont te blijven wonen. Als dat dan op een gegeven moment écht niet meer gaat, omdat jezelf of je partner zware lichamelijke beperkingen heeft of dementie krijgt, kom je misschien in aanmerking voor een (particulier) verpleeghuis. Indien het verpleeghuis over tweepersoonskamers beschikt en het financieel haalbaar is, kunnen jullie daar wellicht samen naartoe. Zo niet, dan kunnen jullie kiezen om apart te gaan wonen of om zorg thuis te ontvangen. Maar tussen wonen in de eigen woning en een verpleeghuis zijn nog zoveel meer mogelijkheden! Stel je bent zelf 87 en je partner is 85 en heeft door lichamelijke beperkingen of dementie recht op zorg in een instelling vanuit de Wet langdurige zorg (Wlz). Als partner heb je recht op verblijf in dezelfde instelling (mits het geen gesloten afdeling betreft) en behoudt je ook het recht op verblijf in die instelling na het overlijden van je partner of na het vertrek van je partner naar een andere instelling/afdeling. Maar let op verzorgingshuizen zijn de afgelopen jaren gesloten. Je komt niet meer zo snel in aanmerking voor een verpleeghuisplek en vaak zijn geen of nauwelijks partnerplekken beschikbaar. Ook hebben we tegenwoordig te maken met lange wachtlijsten in de zorg. (Samen) zo lang mogelijk thuis blijven klinkt ideaal, en die mogelijkheid moet ook besproken worden. Maar zeker wanneer jezelf of één van beide ernstig ziek is of ernstig dementeert, is het zeer de vraag of dit de beste oplossing is. Denk hier goed over na, praat erover en beslis zelf wat goed voelt en past bij de situatie. Echter, dit is niet gemakkelijk. Ik wil mensen oproepen om tijdig na te gaan denken over hoe men oud wilt worden. Hoe zou je graag willen wonen? Ook als je later te maken krijgt met beperkingen. Is dat samen met andere mensen of alleen? Is de eigen woning hier geschikt voor? Zijn er woningaanpassingen mogelijk of is het beter om (nu al) te verhuizen? Niet alleen de mensen zelf moeten zich bewust worden van hun mogelijkheden. Ook wil ik oproepen om anders te gaan bouwen. Het moet niet draaien om de stenen, maar om de mensen. Het zou mooi zijn als de huizenbouw meer aansluit bij de wensen van de doelgroep en dat zij mee kunnen denken, zodat er meer woonruimte beschikbaar komt voor mensen die nu of in de toekomst zorg nodig hebben. Plekken waar zowel alleenstaanden, als echtparen samen plezierig oud kunnen worden.

Hoe ziet de 65-plusser zichzelf? De meeste mensen zijn (zeer) gelukkig en tevreden met hun leven. Zo'n 83%. Op schaal van 1 tot 10 scoort de geluksscore een 7,6. Dat is nog niet zo slecht! Veel 65-plussers staan nog volop in het leven. Ze willen genieten van het leven en van de mensen om hun heen. Ze willen nieuwe dingen beleven en zijn vaak ook langer gezond en mobiel. Dat is mooi. Door gezond te eten, in beweging te blijven, onder de mensen te blijven en het gevoel hebben van betekenis te zijn blijft men ook langer vitaal. Onze beeldvorming is helaas nog vaak anders. Als we zeggen senioren dan zijn vaak de eerste dingen waar we aan denken "kwetsbaar", "afhankelijk", "eindigen in een verpleeghuis", "eenzaam" en ga zo nog maar even door. Gelukkig laten steeds meer onderzoeken het tegendeel zien en kunnen we zeggen...het leven begint pas bij 65!

70-plussers zijn niet alleen pensionado’s die volop van het leven genieten. Het zijn ook steeds vaker drukke vrijwilligers, mantelzorgers en oppasopa’s en -oma’s. Niet gek dat ook deze groep steeds vaker te kampen heeft met stress of erger…een burn-out! Mevrouw Janssen is 70. Haar agenda puilt uit van de afspraken en activiteiten. Ze is een actief lid van de plaatselijke KBO vereniging, ze gaat twee keer per week dansen met vriendinnen, ze past samen met haar man 2 middagen op de kleinkinderen en ze is sinds kort mantelzorger van een oudere zus. Hoeveel uur ze per week met al deze bezigheden kwijt is? Dat is moeilijk te zeggen, maar in elk geval veel! Nu ze ouder wordt merkt ze dat ze steeds vaker last krijgt van lichamelijke kwaaltjes. Er zijn nachten bij dat ze minder goed slaapt, ze heeft het gevoel dat ze steeds vaker dingen vergeet. Voor de dansmiddagen heeft ze amper tijd meer en ook het huishouden begint eronder te lijden. Dubbele pech?? Als het op stress aankomt dan zijn ouderen extra die pineut. De gewone ouderdom heeft op sommige terreinen hetzelfde effect op het brein als stress. Stress en ouderdom kunnen elkaar zelf versterken in hun aantasting van de hersenen. Te veel stress zorgt ervoor dat de hersenen minder goed functioneren. Vooral de gebieden die betrokken zijn bij het geheugen en de uitvoerende functies, zoals plannen en beslissen. Dus de combinatie ouder worden en stress kan ervoor zorgen dat je mogelijk het overzicht sneller kwijt raakt in het dagelijks leven. Ontspannen, ontspannen, ontspannen Juist in drukke, stressvolle periodes is het belangrijk om regelmatig de tijd te nemen en te ontspannen. Hoe meer je ontspant, hoe beter je functioneert en hoe meer u meestal ook gedaan krijgt. Ontspanning kan voor iedereen anders zijn. Voor de één is dat een wandeling of een goed gesprek. Voor de ander is dat een potje kaarten, het drinken van een kopje thee of een middagje klussen. Hoe dan ook, maak iedere dag even tijd voor een ontspanmomentje. Het beeld is dat pensionado’s kunnen gaan genieten van hun vrije tijd en dat ze daardoor ook alle tijd van de wereld krijgen. Maar heel vaak krijgen deze mensen het nog drukker dan in hun werkzame leven, omdat ze diverse taken en bezigheden met elkaar moeten gaan combineren. Denk bijvoorbeeld aan mantelzorg, zorg kleinkinderen, vrijwilligerswerk, sociale activiteiten, etc. Bezint eer ge begint. Er is dus veel wat u zelf kunt doen om uw hersenen (langer) vitaal te houden. Het belangrijkste is ontspannen, ontspannen, ontspannen. Hoe sneller u daarmee begint, hoe beter het is. Ga dus meteen aan de slag! Haasten kan altijd nog!! Bron: https://www.hersenstichting.nl/dynamics/modules/SFIL0200/view.php?fil_Id=2576